Het is mijn beurt om een stukje te schrijven voor de sprinters. Bedankt, Peter, voor het doorgeven. Toegegeven, ik was er wel een beetje huiverig voor. De laatste keer dat ik schreef voor een doorgeefcolumn was voor het blaadje van mijn studievereniging en toen voorspelde ik het einde van het universum – en dat leek me niet zo’n geschikt onderwerp voor ’t Sprintertje.
(U hoeft niet bang te zijn dat het einde der tijden nabij is: volgens mijn berekening komt dat einde pas over 10150 jaar, dat duurt nog even. U kunt rustig gaan slapen vanavond. En morgenavond. Tegen de tijd dat u allang bent vergeten dat het einde der tijden eraan komt, dan wordt het spannend.)
Laat ik me maar voorstellen dan: Tom van den Heiligenberg, 36 jaar, en ik woon samen met mijn vriendin en zoontje hier in Bemmel. Ons tweede kindje is onderweg. Ja, dat leest u goed, ik word weer vader! Ondanks de gebroken nachten vind ik het leuk papa te zijn, vooral nu ik zie hoe mijn zoontje zich steeds meer aan het ontwikkelen is en een echt karakter toont.
Van beroep ben ik chemicus en werk ik in het R&D lab van Synerlogic. Synerlogic is een bedrijf dat voornamelijk reinigings- en desinfectiemiddelen voor de zuivelindustrie. Het samenstellen van formuleringen voor deze reinigingsmiddelen behoort tot mijn takenpakket. Daarnaast ben ik betrokken bij het verduurzamen van kaascoatings.
In mijn vrije tijd speel ik basgitaar in een band: kom vooral kijken als je Straylight ziet spelen! We spelen verschillende stijlen, en hoewel we ook een paar rustige nummers spelen, speel ik zelf het liefst de meer rockende nummers, zoals The Dark van Anouk of Welcome to the jungle van Guns ’n Roses. En ik ben groot fan van (speciaal)bier. Bier bestaat voor het grootste gedeelte uit water, en je hebt water nodig nadat je hebt gesport om het vocht aan te vullen. Vandaar dat ik bier drink. Om zelf altijd een voorraadje in huis te hebben, brouw ik samen met mijn vader mijn eigen bier. Op het moment van schrijven staat er een bockbier te pruttelen. En ik ben er zeker bij wanneer de bierproeverij in de kantine wordt gehouden.
En ik hou van hardlopen natuurlijk! Ik woon nu ongeveer 6 jaar in Bemmel. Ik kende hier nauwelijks iemand – ik ben opgegroeid in Brabant en heb een tijdje in Nijmegen gewoond – en hardlopen bij de hardloopvereniging leek me een goede manier om mensen te leren kennen. Bovendien kon ik zo aan mijn conditie werken, dat leek me een fijne bijkomstigheid. Een week voordat ik me aanmeldde bij de Sprinters, had ik meegedaan aan de 10 miles in Tilburg. De 10 miles van Tilburg wordt georganiseerd in september en ik had me ingeschreven met de gedachte dat het een goede stok achter de deur zou zijn om te blijven hardlopen tijdens de zomervakantie. Helaas is daar toen niet zo veel van terecht gekomen. Ik had in de zomermaanden lekker in de zon met een biertje en een boek in de tuin zitten lezen. Ik heb toen een prima zomer gehad. Maar door dat stilzitten daardoor ging mijn conditie achteruit en mijn bierbuik vooruit. Ik heb de 10 miles uitgelopen, maar ik zag dat een paar slakken en een schildpad mij hebben ingehaald. Dat was zo’n afgang… Ik nam mezelf ook voor om dit niet nog een keer te laten gebeuren, vandaar dat ik de 10 miles nu oversla. Maar dat betekent niet dat ik geen wedstrijden meer loop. Zo probeer ik altijd mee te doen met de Zevenheuvelenloop. Leuke sfeer en een mooie route. Verder ben ik erg trots op die ene keer dat ik samen met nog een aantal Sprinters heb meegedaan aan de halve marathon in Nijmegen. We hadden goed getraind en we waren erg gemotiveerd, wat de sfeer ten goede kwam. En niet te vergeten: we hadden die dag schitterend weer met een mooi lentezonnetje. Niet dat dat het meest belangrijke aspect is, maar je loopt toch lekkerder in de zon dan in een striemende regen. Ondertussen gaat het met mijn conditie een stuk beter. En ik vind het leuk dat een gezellig praatje met jullie medelopers te maken. Ben nog niet van plan om er mee te stoppen.
Bij deze geef ik de schrijverspen door aan Martijn Pouw. Succes Martijn!